Włodzimierz Karwowski

Włodzimierz Eugeniusz Karwowski przyszedł na świat jako Włodzimierz Eugeniusz Chłopek 13 września 1912 r. w Kielcach (rodzice Mikołaj i Aniela z domu Chodnikiewicz). W mieście tym ukończył szkołę powszechną oraz Państwowe Gimnazjum Męskie im. Stefana Żeromskiego. Po uzyskanej w 1934 r. maturze przeszedł kurs unitarny w Szkole Podchorążych Piechoty w Różanie, a następnie wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Ukończył ją 15 października 1937 r. jako podporucznik.

Wobec zbliżającego się końca nauki w Dęblinie przełożeni uznali nazwisko "Chłopek" za nieodpowiednie dla przyszłego oficera Lotnictwa Wojskowego i wymogli na podchorążym zmianę personaliów. Była to dość powszechna ówcześnie praktyka. Przyszły lotnik z dniem 23 września 1936 r. przyjął nazwisko "Karwowski".

Po promocji oficerskiej Karwowski został przydzielony do 133 Eskadry Myśliwskiej w 3 Pułku Lotniczym w Poznaniu. Służył tam bardzo krótki okres czasu, gdyż po jej rozformowaniu, w listopadzie 1937 r. przeniesiony został do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie na stanowisko instruktora.

Tam też zastał go wybuch wojny. Nie brał udziału w walkach, lecz ewakuował się do Rumunii. 17 września 1939 r. przekroczył granicę i został zamknięty przez Rumunów w obozie internowania w Focsani. Uciekł stamtąd i przedostał się nad Morze Czarne, do małego portu Bałczik. 15 października odpłynął na greckim statku "Ajos Nikolaos", statku do przewozu owiec, do Bejrutu. Po przesiadce na większy francuski "Ville de Strasbourg" 29 października dotarł do Marsylii. Wraz z kolegami pilotami został przewieziony do koszar w Salon, gdzie przebywał do grudnia 1939 r. Następnie przeniesiony został do polskiej bazy w Lyon-Bron. 7 stycznia 1940 r. w grupie pilotów pod dowództwem kpt. Stefana Łaszkiewicza został wysłany do Montpellier na przeszkolenie na MS-406. Po jego zakończeniu wrócił do Bron, a 27 marca 1940 r., po oficjalnej ceremonii z udziałem gen. Sikorskiego, odleciał do Anglure-Vornarce. W składzie polskiego klucza pod dowództwem kpt. Jana Pentza włączony został do francuskiej jednostki Groupe de Chasse II/6. Do chwili ataku Niemców na Francję klucz latał głównie na bezowocne patrole, dopiero po 10 maja 1940 r. nastąpiła intensyfikacja jego działań. 13 maja Karwowski wraz z francuskim pilotem ppor. Rissem zaatakował formację He 111 - "komisja Bajana" zaliczyła ten samolot jako zestrzelony na pewno i Polakowi przyznano 1/2 zwycięstwa. Kolejnego wrogiego bombowca (a był to Dornier Do 17) Karwowski zniszczył wspólnie z innym Francuzem 9 czerwca 1940 r.

24 czerwca po południu w Port-Vendres wsiadł na pokład statku "Apapa" - 26 czerwca był już w Gibraltarze, a 7 lipca w Anglii. Po krótkim pobycie w obozie pod Glasgow dotarł do Blackpool. 23 lipca przybył do Leconfield z przydziałem do formującego się tam 302 Dywizjonu "Poznańskiego". Po wkroczeniu do walk wielokrotnie brał udział w walkach z niemieckimi nalotami. 15 września 1940 r. podczas wymiany ognia w walce z nalotem Luftwaffe sam został wielokrotnie trafiony i na uszkodzonej maszynie szczęśliwie wylądował na własnym lotnisku. 18 września zestrzelił na pewno jednego Ju 88. 13 marca 1941 r. wspólnie z sierż. Eugeniuszem Nowakiewiczem uszkodził Ju 88. 23 listopada 1941 r. objął w 302 Dywizjonie funkcję dowódcy eskadry "B".

27 stycznia 1942 r. odszedł na odpoczynek - w Central Gunnery School w Sutton Bridge odbył kurs dla instruktorów, po którym, z dniem 28 czerwca 1942 r., rozpoczął pracę w jednostce wyszkolenia bojowego 58 Operational Training Unit w Grangemouth. 1 grudnia 1942 r. powrócił do służby bojowej, obejmując dowodzenie eskadrą "B" w 316 Dywizjonie Myśliwskim "Warszawskim". 15 marca 1943 r. został mianowany dowódcą 306 Dywizjonu Myśliwskiego "Toruńskiego" i na stanowisku tym pozostał do 1 stycznia 1944 r. Bezpośrednio potem objął stanowisko oficera strzelania powietrznego w 131 Skrzydle Myśliwskim, a 15 marca 1945 r. przydzielony został do 12 Grupy Myśliwskiej RAF (12 Group) w charakterze polskiego oficera łącznikowego. 30 stycznia 1945 r. powrócił do szkolnictwa lotniczego, jako szef pilotażu w 61 Operational Training Unit w Rednal. 6 lipca tegoż roku przeniesiony został do Central Gunnery School w Leconfield.

Włodzimierz Karwowski odznaczony był trzykrotnie Krzyżem Walecznych, czterokrotnie Medalem Lotniczym oraz Polowym Znakiem Pilota (nr 346). Na początku 1947 r. zwolnił się z lotnictwa w polskim stopniu majora i brytyjskim Flight Lieutenanta (wcześniej miał czasowy stopień Squadron Leadera). Wyemigrował do Nowej Zelandii, gdzie kupił i prowadził farmę.

Major pilot Włodzimierz Karwowski zmarł w Auckland 29 maja 1978 r. w wieku 65 lat. Spoczął na cmentarzu Purewa Cemetery w Auckland. Był żonaty z Brytyjką Pamelą z domu Cumberlege.

Wojciech Zmyślony