Bronisław Błażejowski
Bronisław Aleksander Błażejowski urodził się 1 listopada 1923 r. w Bydgoszczy (rodzice Aleksander - prawnik i dziennikarz - oraz Stanisława z domu Tomaszewska, oboje będący potomkami szlacheckich rodzin). Dorastał we Lwowie - po ukończeniu katolickiej szkoły powszechnej św. Józefa wstąpił do tamtejszego Korpusu Kadetów nr 1. W lipcu 1939 r. zdał małą maturę, kontynuację jego nauki przerwał wybuch wojny.
Po przegranej kampanii wrześniowej Lwów, w którym mieszkał i uczył się, znalazł się pod radziecką okupacją. Na początku kwietnia 1940 r. NKWD aresztowało jego ojca, a kilkanaście dni potem, 17 kwietnia, niespełna 17-letni Błażejowski z matką i 90-letnim dziadkiem zostali wyrzuceni z domu i deportowani w głąb Związku Radzieckiego, do Semipałatyńska w północno-wschodnim Kazachstanie. Chłopak został zatrudniony przy niewolniczym wydobyciu marmuru, zaś jego matkę zmuszono do pracy na roli w charakterze traktorzystki. W takich skrajnie trudnych warunkach mimo wycieńczenia i chorób (awitaminoza i szkorbut) udało mu się przeżyć kilkanaście miesięcy. Wolność odzyskał po podpisanym 30 lipca 1941 r. układzie Sikorski-Majski. Na mocy obejmującej Polaków amnestii został zwolniony i zgłosił się do formującej się pod dowództwem gen. Władysława Andersa Armii Polskiej w ZSRR. 26 września 1941 r. wcielony został do 6 Dywizji Piechoty w Tockoje. Wraz z nią pozostał na terenie Kazachstanu do stycznia 1942 r., kiedy dywizję przerzucono do Kermine w Uzbekistanie. Po zapadnięciu decyzji o ewakuacji do Persji w sierpniu 1942 r. został przerzucony do Krasnowodska nad Morzem Kaspijskim, skąd 15 sierpnia odpłynął do Pahlewi. W drugiej połowie 1942 r. na Bliskim Wschodzie ukończył szkołę podchorążych, a w kwietniu 1943 r. w odpowiedzi na ochotniczy zaciąg do lotnictwa zgłosił swą kandydaturę i po pomyślnym przejściu badań lekarskich został zakwalifikowany.
Błażejowski do Wielkiej Brytanii został przetransportowany drogą morską, płynąc przez Ocean Indyjski i Atlantyk dookoła Afryki. 21 lipca 1943 r. przybył do Kirkham i został formalnie wcielony do Polskich Sił Powietrznych. 16 sierpnia 1943 r. jako szeregowiec bez specjalności został przydzielony do polskiej 16 Szkoły Pilotażu Podstawowego (16 (Polish) Service Flying Training School; 16 (P)SFTS) w bazie RAF Newton. Do jego obowiązków należało wykonywanie różnego rodzaju czynności niewymagających specjalnych kwalifikacji. Wkrótce został jednak zakwalifikowany do personelu latającego, w związku z czym 11 października 1943 r. przeniesiono go do ośrodka wyszkolenia personelu latającego Air Crew Training Centre w Hucknall, gdzie przeszedł szkolenie teoretyczne. Następnie został skierowany do polskiego Samodzielnego Dywizjonu Wyszkolenia Wstępnego (Polish Initial Training Wing) w Brighton, gdzie kontynuował naukę przepisów obowiązujących w RAF oraz teorii lotnictwa (do przedmiotów tam wykładanych należały m.in. rozpoznawanie samolotów, uzbrojenie, silniki, meteorologia, nawigacja, podstawy teorii lotu oraz alfabet Morse'a). Kurs ten trwał od 19 stycznia 1944 r. do 27 kwietnia 1944 r. W połowie sierpnia 1944 r. Błażejowski został wytypowany do dalszego szkolenia na nawigatora, w związku z czym drogą morską wysłano go do Kanady. Początkowo przebywał w bazie lotniczej w Moncton, a kurs nawigatorski rozpoczął dopiero 6 listopada 1944 r. w szkole obserwatorów 1 Air Observer School w Malton.
Wieczorem 13 stycznia 1945 r. jako uczeń Błażejowski wystartował do treningowego lotu nawigacyjnego w załodze: pilot Jim Hinde, radiotelegrafista Sgt Al Brown oraz uczeń nawigator st. szer. Ludwik Kornreich (Polak). Z powodu skrajnie trudnych warunków atmosferycznych (szalejąca burza śnieżna), uniemożliwiających odnalezienie własnego lotniska, oraz kończącego się paliwa, pilot nakazał załodze opuścić samolot na spadochronie. Błażejowski bezpiecznie wylądował i powrócił do swojej bazy lotniczej, jednakże dwa dni później na skutek odmrożeń trafił do szpitala, w którym pozostał do 22 lutego. Po jego opuszczeniu powrócił do Malton i 3 kwietnia 1945 r. ukończył rozpoczęty wcześniej kurs.
22 kwietnia 1945 r. drogą morską powrócił do Wielkiej Brytanii. Z powodu zakończenia wojny nie otrzymał przydziału na dalsze szkolenie bojowe do jednostki wyszkolenia bojowego. Trafił do ośrodka zbornego personelu, potem miał krótki przydział do sztabu 50 Grupy Szkolnej RAF (50 Flying Training Group). 27 lipca 1945 r. przydzielony został do skrzydła szkolenia personelu latającego Air Crew Training Wing w Morecambe, a 15 listopada 1945 r. do 16 (P)SFTS w Newton i pozostał tam do 16 grudnia 1946 r. Brak informacji, w jakim charakterze przebywał w Morecambe i Newton. Po rozformowaniu polskiego lotnictwa, w styczniu 1947 r. wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia i postanowił pozostać na emigracji. Zdemobilizował się w polskim stopniu plutonowego podchorążego i brytyjskim Flight Sergeanta. Za wojenną służbę w lotnictwie odznaczony został medalami pamiątkowymi.
9 grudnia 1947 r. na pokładzie statku „Asturias” wyruszył do Australii, dopływając do portu Fremantle. W styczniu 1948 r. w ramach dwuletniego kontraktu z australijskim rządem został zatrudniony w Hydro-Electric Commission (Komisji Hydroelektrycznej). Do grudnia 1948 r. pracował jako cieśla w buszu na Tasmanii, a następnie - od stycznia 1949 r. do lutego 1950 r. - w miejscowości Woomera. W marcu 1950 r. osiedlił się w Sydney, w tym samym roku rozpoczął studia medyczne na University of Sydney. Ukończył je w marcu 1956 r., podejmując staż lekarski w szpitalu Royal South Sydney Hospital. Potem pracował jako lekarz pierwszego kontaktu w Merrylands (przedmieście Sydney). Po paru latach postanowił przekwalifikować się i w latach 1962-1963 pracował jako anestezjolog w szpitalu Prince Henry Hospital, a w 1964 r. formalnie uzyskał specjalizację z anestezjologii. Od sierpnia tego roku prowadził w Sydney własny gabinet, a w latach 1968-69 dodatkowo pracował w dziecięcym szpitalu Royal Alexandra Hospital, potem także w kilku innych, położonych na zachodnich przedmieściach Sydney. Asystował różnym lekarzom, jednakże w centrum jego zainteresowań leżała anestezjologia położnicza. Na wcześniejszą emeryturę przeszedł w 1987 r. z powodu pogarszającego się stanu zdrowia (przebył kilka zawałów).
Bronisław Błażejowski zmarł 4 października 1991 r., na krótko przed swymi 68 urodzinami. Po kremacji jego prochy zostały złożone na cmentarzu Northern Suburbs Cemetery w Sydney.
Louise Błażejowska, Wojciech Zmyślony