Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej
Władysław Drecki

Władysław Drecki

Władysław Maciej Drecki urodził się 19 maja 1915 r. w Słupi na Kielecczyźnie. Szkołę średnią w Kielcach ukończył egzaminem dojrzałości typu humanistycznego. 21 września 1936 r. został przyjęty na kurs unitarny do Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Po trzymiesięcznym szkoleniu i urlopie, 3 stycznia 1937 r. przeniósł się do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Kurs wyższego pilotażu myśliwskiego w Ułężu, trwający od 5 kwietnia 1939 r., ukończył 10 czerwca. Następnie otrzymał przydział do 111 Eskadry Myśliwskiej 1 Pułku Lotniczego w Warszawie, jeszcze jako podchorąży. Promocję na podporucznika dostał ze starszeństwem 1 sierpnia 1939 r.

Od 1 września, latając w składzie Brygady Pościgowej, brał udział w walkach wykonując 10 lotów bojowych. 4 września podczas ataku na Ju 87 w okolicy Puszczy Kampinoskiej jego samolot został uszkodzony. Ranny w nogę i rękę Drecki ostatnim wysiłkiem zdołał wrócić na swoje lotnisko do Zaborowa i rozbił samolot przy lądowaniu, raniąc sobie twarz o przyrządy. Wkrótce potem, mimo jego protestów, ze względu na obrażenia przetransportowano go do I Szpitala Okręgowego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie, gdzie zoperował go przyjaciel rodziny Dreckich doktor Michał Grodzki. Około 6 września przewieziony został do Chełma, skąd odebrała go matka. 16 września udało mu się dołączyć do ewakuującej się eskadry i 18 września przekroczyć granicę rumuńską w Śniatyniu. Za udział w kampanii wrześniowej został odznaczony Krzyżem Walecznych.

29 października 1939 r. dotarł do Francji, by znaleźć się w zbornej stacji dla oficerów lotnictwa polskiego w Salon. Następnie, po przejściu badań lekarskich w lutym 1940 r., został jednym z pierwszych pilotów przeszkolonych w Lyon-Bron na myśliwcu Morane-Saulnier MS-406. 5 marca 1940 r. został przydzielony z grupą mjr. Tadeusza Halewskiego do francuskiego ośrodka w Cazaux. Jako jeden z dwóch (obok ppor. Jerzego Mencla) pilotów myśliwskich latał na Loire 45 i 46.

Po upadku Francji 24 czerwca 1940 r. dotarł do Anglii i wraz z innymi znalazł się w Blackpool. Potem, po przejściu przez szkołę Central Flying School w Upavon i jednostkę wyszkolenia bojowego 6 Operationa Training Unit w Sutton Bridge, pojawił się na sześć dni w 317 Dywizjonie Myśliwskim "Wileńskim". Następnie wysłany został z powrotem do Sutton Bridge (jednostkę przenumerowano tymczasem na 56 Operational Training Unit), by przeszkolić się na Hurricane'y. Osiem dni później wrócił do 317 Dywizjonu. Ponownie nie zagrzał w nim miejsca i już 17 marca dostał przydział do 303 Dywizjonu Myśliwskiego im. Tadeusza Kościuszki, będącego spadkobiercą jego macierzystej 111 Eskadry. Podczas służby w nim, 28 czerwca 1941 r. lecąc na samolocie Spitfire IIB zestrzelił w jednym locie dwa Bf 109. Z powodu braku paliwa musiał skakać ze spadochronem, ale został wyłowiony z kanału La Manche. 20 sierpnia dostał przeniesienie do 306 Dywizjonu Myśliwskiego "Toruńskiego", gdzie latał w eskadrze "B", dowodzonej przez por. Stanisława Skalskiego. 1 września awansowano go na porucznika, a 20 lutego 1942 r. dostał przydział do 317 Dywizjonu. Tu skończył pierwszą turę lotów bojowych i 1 czerwca został oddelegowany na instruktora w jednostce wyszkolenia bojowego 58 Operational Training Unit w Grangemouth, gdzie przebywał do 15 grudnia. Następnie krótko, bo do 20 lutego 1943 r., latał w 315 Dywizjonie Myśliwskim "Dęblińskim".

W tym okresie formowano tzw. Polish Fighting Team, który miał wziąć udział w walkach w Afryce Północnej. Drecki zgłosił się i został przyjęty. 13 lutego 1943 r. został skierowany do bazy RAF West Kirby celem przygotowania, a 20 lutego wyruszył z Glasgow statkiem "Letytia" do Afryki. Od połowy marca do połowy maja 1943 r. latał bojowo w składzie PFT. 20 kwietnia zestrzelił jednego Bf 109 i uszkodził drugiego. Po rozformowaniu jednostki jako jeden z trzech pilotów - obok kpt. Stanisława Skalskiego i por. Eugeniusza Horbaczewskiego - zgłosił chęć pozostania w brytyjskich jednostkach na dowódczych stanowiskach. 15 czerwca 1943 r. wraz z 244 Skrzydłem Myśliwskim RAF (244 Wing) przeniósł się na Maltę, gdzie został przydzielony, razem z pozostałymi dwoma polskimi pilotami, do 601 Dywizjonu Myśliwskiego RAF (601 Squadron). Wkrótce potem Skalski objął dowództwo tej jednostki.

8 sierpnia Drecki został oddelegowany do 152 Dywizjonu Myśliwskiego RAF (152 Squadron), na prośbę jego nowego dowódcy S/Ldr Bruce'a Ingrama, by objąć dowództwo eskadry "B". 1 września 1943 r. otrzymał awans na kapitana. Z lotniska Lentini skrzydło przeniosło się 6 sierpnia do Milazzo East, by wspierać z powietrza inwazję na Włochy pod Salerno. 11 września Drecki odniósł swoje czwarte i ostatnie zwycięstwo, zestrzeliwując kolejnego Bf 109.

13 września 1943 r. podczas startu do kolejnego lotu tego dnia nastąpiło pęknięcie opony w pilotowanym przez niego samolocie Spitfire VC UM-U (ES112). Nie mogąc skorygować znoszenia, zaczepił lewym skrzydłem swego samolotu o nos innego Spitfire'a, zaparkowanego zbyt blisko pasa. Jego samolot miał podwieszony 90-galonowy zbiornik paliwa, który po zderzeniu eksplodował. Pilot poniósł śmierć na miejscu. Został pochowany w pobliżu lądowiska. Blisko rok później, 24 czerwca 1944 r., został ekshumowany - jego zwłoki przeniesiono na Brytyjski Cmentarz Wojenny w Katanii, gdzie spoczywają do dzisiaj.

Kapitan (Flight Lieutenant) Władysław Drecki odznaczony był Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 8659), czterokrotnie Krzyżem Walecznych, dwukrotnie Medalem Lotniczym, Polowym Znakiem Pilota (nr 593) oraz brytyjskimi medalami pamiątkowymi.

Data
Samolot
Jednostka
Zniszczony
na pewno
Zniszczony
prawdo-
podobnie
Uszkodzony
28.06.1941 Spitfire IIB, RF-R (P8335) 303 Dywizjon Bf 109    
28.06.1941 Spitfire IIB, RF-R (P8335) 303 Dywizjon Bf 109    
20.04.1943 Spitfire F.IX, ZX-8 (EN286) Polish Fighting Team Bf 109    
20.04.1943 Spitfire F.IX, ZX-8 (EN286) Polish Fighting Team     Bf 109
11.09.1943 Spitfire VC, UM-T (MA289) 152 Dywizjon RAF Bf 109 *    
   
Razem
3
0
1
* zwycięstwo nieuwzględnione na tzw. liście Bajana, ale uznane przez RAF jako zestrzelenie pewne

 

Tomasz Drecki